Choroby

PSY – podobnie jak ludzie – chorują , toteż warto przeprowadzać okresowe badania w gabinecie weterynaryjnym. Należy zaprowadzić tam nowo nabytego psa, aby mieć pewność, że żadne problemy nie umkną naszej uwadze. Pierwsze objawy choroby łatwo przeoczyć, warto jednak wiedzieć, jakie przypadłości najczęściej dręczą psy.



Ropnie: są bardzo bolesne, a u ras długowłosych łatwo je w początkowym stadium przeoczyć. Wzbierający ropień należy często przemywać bardzo ciepłą, słoną wodą, aż pęknie i się opróżni. Przemywanie należy kontynuować do całkowitego osuszenia ropnia, bo dopiero wtedy skóra zacznie normalnie się goić. Jeśli ropień nie opróżnia się lub wokół powstają nowe, należy udać się z psem do weterynarza, który dobierze kurację antybiotykową.

Gruczoły okołoodbytowe: umieszczone symetrycznie po obu stronach odbytu, zaczynają psu doskwierać, kiedy są przepełnione, a pies zaczyna saneczkować, pocierając zadem o ziemię. Gruczoły łatwo opróżnić samemu, choć za pierwszym razem należy poprosić weterynarza, aby pokazał nam, jak się to robi.

Zaparcie: zwykle pojawia się w wyniku błędów dietetycznych, wystarczy więc zmiana sposobu żywienia, aby mu zaradzić. Należy wtedy podawać psu namoczoną, a nie suchą karmę albo lekko obgotowane jarzyny. Wypróżnienie ułatwi dodanie do jedzenia łyżki oleju.

Łupież: jego pojawienie się może oznaczać, że w diecie psa powinno się znaleźć więcej tłuszczu do każdego posiłku należy dodać łyżkę oleju roślinnego albo podawać olej w kapsułkach.

Biegunka: zwykle wywołuje ją gwałtowna zmiana diety; łatwo poradzić sobie z nią, stosując 24 godzinną głodówkę, co ma kojący wpływ na rozregulowany przewód pokarmowy. Pies musi mieć jednak stały dostęp do świeżej wody pitnej .Przez parę następnych dni stosujemy lekkostrawną dietę. Jeśli jednak w odchodach pojawia się krew lub biegunce towarzyszą wymioty, a pies źle się czuje, należy jak najszybciej zasięgnąć porady weterynarza.

Infekcje uszu: odkładanie się woskowiny oraz świerzbowce uszne mogą prowadzić do poważnych stanów zapalnych uszu. Pies drapie się, potrząsa gotową, czasami nosi ją przechyloną na jedną stronę, a ucho jest pełne cuchnącej wydzieliny. Oczyszczenie ucha, podawanie kropli często pomaga, ale gdy ucho jest nadal zaczerwienione i gorące, należy udać się do weterynarza.

Infekcje oczu: problemy z oczami zdarzają się często, u wielu ras są to schorzenia dziedziczne, które muszą być starannie zdiagnozowane. Pojawienie się owrzodzeń albo niebieski połysk oka wymaga natychmiastowej konsultacji ze specjalistą, zanim zajdą nieodwracalne zmiany.

Choroby serca: co prawda rzadko słyszy się o nagłych zgonach psów? z powodu ataku serca ,jak ma to miejsce u ludzi, ale jednak psy także cierpią z powodu chorób serca, zwłaszcza jeśli następują nagłe lub postępujące zaburzenia w krążeniu krwi, prowadzące do znacznego obniżenia ciśnienia, zasłabnięcia, a nawet utraty przytomności. Na ogół w takich przypadkach pies szybko dochodzi do siebie, zwłaszcza jeśli pozwolić mu odpocząć na świeżym powietrzu. Nagłe zwiększenie ciśnienia krwi i jej gwałtowny napływ do serca powoduje pewną sztywność i nie prowadzi do utraty przytomności. W obu przypadkach należy jak najszybciej zasięgnąć porady weterynarza.

Alergie skórne: psy, podobnie jak ludzie, mogą być uczulone na pyłki roślin i cierpieć z powodu kataru siennego. Objawia się to intensywnym łzawieniem i wyciekiem z nosa, spowodowanym podrażnieniem błony śluzowej. Leczenie tej przypadłości nie jest proste i wymaga konsultacji z weterynarzem lub doświadczonym homeopatą. Leczenie często prowadzi się metodą prób i błędów, aż do wyeliminowania właściwych alergenów.

Udar cieplny: nigdy, pod żadnym pozorem, nie powinno się zamykać psa w stojącym na słońcu samochodzie, nawet przy otwartych oknach. Psy mają słabą regulację termiczną i nagły wzrost temperatury ciała szybko może doprowadzić u nich do śmierci. Objawy to przyspieszony oddech, wymioty, biegunka, bladość śluzówek i utrata przytomności. Aby obniżyć temperaturę ciała psa, należy przenieść go w cieniste, przewiewne miejsce i polać obficie zimną wodą. Przy silnym przegrzaniu należy wezwać weterynarza.

Przepuklina pachwinowa: przepuklina pachwinowa zdarza się tak u psów, jak i u suk, z jednej albo z obu stron. Czasami niewidoczna u szczeniąt, ujawnia się u psów dorosłych. Należy skonsultować się z weterynarzem, który podejmie decyzję co do interwencji chirurgicznej.

Alergie pokarmowe: niektóre rasy są bardziej niż inne podatne na nietolerancje pokarmowe, które objawiają się swędzącymi wypryskami na brzuchu i spodniej strome ud. Drogą diety eliminacyjnej należy zidentyfikować produkty wywołujące u psa alergię pokarmową i na zawsze wyeliminować je z codziennej diety.

Kaszel kenelowy: przeciw bardzo zakaźnemu kaszlowi kenelowemu można zabezpieczyć psa szczepionką.W stadium początkowym pies lekko pokasłuje, jakby oczyszczał sobie gardło, potem rozwija się gwałtowny, ochrypły kaszel. Pies powinien być izolowany od innych zwierząt i znaleźć się pod opieką weterynarza. Choroba zwykle nie jest trudna w leczeniu, choć szczenięta, psy starsze lub osłabione przechodzą ją ciężej, zdarzają się nawet przypadki śmierci.

Niewydolność nerek: częste picie wody może być objawem choroby nerek, zwłaszcza, jeśli towarzyszy mu ciężki oddech oraz przyspieszone starzenie się; należy zasięgnąć porady weterynarza.

Choroby wątroby: choroby wątroby to poważne przypadki, których nie należy leczyć samemu, lecz zwrócić się do specjalisty już przy pierwszych zauważonych objawach. Sygnałem ostrzegawczym jest żółtawy kolor śluzówek oraz białkówki oka, czasami widoczne jest też żółknięcie wnętrza małżowiny usznej, co lepiej widać w dziennym niż sztucznym świetle. Inne objawy to osłabienie, utrata apetytu oraz ciemna barwa moczu.

Ropomacicze: wypełnieniu macicy przez ropę towarzyszy zwykle wysoka gorączka i wyraźnie zwiększone pragnienie. Choroba zagraża życiu suki i wymaga natychmiastowej interwencji weterynaryjnej. Znane są dwie formy ropomacicza - otwarte, z wyraźnym wyciekiem z pochwy, oraz zamknięte, bez wycieku.

Choroby kręgosłupa: na problemy z kręgosłupem narażone są szczególnie krótkonogie rasy o wydłużonym tułowiu. Psom o takiej budowie, zwłaszcza w starszym wieku, nie należy pozwalać na skoki z kanapy czy fotela. Każdy uraz powinien być skonsultowany z weterynarzem. W niektórych przypadkach leczenie przynosi poprawę, w innych następuje paraliż tyłu. Pływanie może być bardzo pomocne w leczeniu, niektórzy z dobrym skutkiem szukają pomocy u kręgarzy.też starannie zwalczać pchły, które są żywicielem pośrednim dla tasiem ców; po inwazji pcheł dobrze jest psa także odrobaczyć. Pasożyty zewnętrzne: jeśli pies zaczyna się drapać, trzeba jak najszybciej ustalić przyczynę. Swędzenie mogą oczywiście wywoływać wypryski z powodu alergii pokarmowej, ale na ogół chodzi o pchły; niektóre psy miewają nawet alergie na ugryzienia pcheł.

Choroba lokomocyjna: niektóre psy nigdy nie chorują w samochodzie, inne wyrastają z choroby lokomocyjnej dopiero w okresie dojrzałości. Należy zapytać weterynarza o tabletki przeciw chorobie lokomocyjnej i podawać je zawsze według instrukcji. Przepuklina pępkowa: może powstać podczas porodu, przy nieumiejętnie pociągniętej pępowinie. Niektóre rasy wydają się mieć większą skłonność do tej przypadłości. Przepuklina pępkowa może mieć różne rozmiary, toteż należy zasięgnąć porady weterynarza, który podejmie decyzję, czy potrzebna jest operacja.

Brak jąder: samiec powinien mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w mosznie, co następuje zwykle przed czwartym miesiącem życia. Obecność tylko jednego jądra lub całkowity ich brak to wskazanie do konsultacji z weterynarzem. Uwięzie w jamie brzusznej jądra lepiej usunąć operacyjnie, ze względu na ryzyko zrakowacenia ich w wieku późniejszym.

Pasożyty: z pasożytów wewnętrznych u psów najczęściej występują robaki obłe (glisty) i płaskie (tasiemce). Niesłychanie ważne jest wczesne odrobaczenie szczeniąt, a następnie kontynuowanie programu zaleconego przez weterynarza zwykle odrobaczą się psa raz na sześć miesięcy. Aby dobrać odpowiednią dawkę zalecanego przez lekarza środka. Pchły to małe, czerwonawo-brązowe owady, żywiące się krwią. Są szybkie, niezbyt łatwo je zobaczyć pusztej sierści. Mogą skakać na dalekie odległości. Małe, czarne kuleczki odchodów świadczą o ich obecności. W sklepach z artykułami dla zwierząt można kupić rozmaite środki insektobójcze, ale nie należy ich mieszać i lepiej zapytać o radę weterynarza, zanim zdecydujemy się na któryś z nich. Wszy także pasożytują w sierści psa, ale są dużo wolniejsze i łatwiej je zobaczyć. Zwykle bytują na szyi i za uszami psa. Roztocza żyjące w sianie łatwo zwalczać za pomoc szamponów insektobójczych: wyglądają jak maleńkie, pomarańczowe kropeczki zgromadzone wokół oczu i na łapach, między palcami psa.Wkręcające się w skórę kleszcze mogą być bardzo niebezpieczne, przenoszą bowiem trudne w leczeniu, niebezpieczne choroby boreliozę i babeszjozę.